Veriler

Köy Muhtarı

Hasan Savaş

Cumhuriyet Dönemi Muhtarlar

Cuma Demirkol

İbrahim YerlikayaBaki

Baran Ali Dogan

Murtaza San

Halil Eryilmaz (Çavuş)

Ali İzzet Özkan

Cafer Erbudak

Mehmet Başel

Hüseyin Durusoy

Mustafa Saylan

Muharrem Akar

Bahri Saylan

Hasan Gürlevik

Hasan Savaş

Yusuf Saylan

Osmanlı Dönemi Muhtarlar

Koca Kethuda Mustafa (Ramadangil’den)

Musa Ka (Musa’gilden)

Süleyman Tam – Çıkkırı (Civikgil’den)

Hüseyin Çavuş – Çolak Hüseyin (İşbişaal’den)

Hasan Akil – (Furongil’den)

Koca Kethuda Mustafa (Ramadangil’den)

Musa Ka (Musa’gilden)

Süleyman Tam – Çıkkırı (Civikgil’den)

Hüseyin Çavuş – Çolak Hüseyin (İşbişaal’den)

Hasan Akil – (Furongil’den)

Tarihi

Emlek Hüyük Köyü, coğrafi konum olarak Şarkışlaya 23 km uzaklıkta Kızılırmağın kuzeyinde Ortaköy, Sivrialan, Örenyurt, Sarıkaya ve Ortatopaç köyleri ile çevrili olup adını aldığı Hüyük Tepesinin gün doğusuna bakan eteğinde yer alır.

Bölgenin en eski yerleşim yerlerinden olan Emlek Hüyük Köyü`nün kuruluş tarihi 17. nci yüzyılın sonlarına raslamaktadır. Çeşitli dönemlerde, rastlantısal olarak çıkarılıp elde kalan yontulu taşlar ve arkeolojik bulgular bu bölgenin Romalılar ve Selçuklular döneminde de bir yerleşim merkezi olarak kullanıldığını göstermektedir.

Ne var ki; bugüne dek ilgili kurumlarca hiçbir bilimsel araştırma ve arkeolojik kazı yapılmamış olması, antik tarihin izlerini taşıyan buluntu ve taşların yok olmasına neden olmuştur. Umarız ki çeşitli uygarlıklara ait olan bu buluntular bilinçsizce heba edilemez.

Emlek Hüyük Köyü, eski bir yerleşim alanı olarak gerek çevre köylerle olan bağlantısı, gerekse tarım ve hayvancılığa nisbeten elverişli bir arazi yapısına sahip olmasıyla Emlek Köyleri içinde merkez bir konumdadır. Tüm bu avantajlarına karşın gerçek potansiyelini yeterince değerlendirdiği söylenemez.

Emlek Hüyük Köyü´nün en büyük özelliği ise, Ozanlar diyarı olarak bilinen Emlek yöresinde bağrından en çok yetiştiren bir köy olmasıdır. Birbuçuk bilmedin iki asır gibi toplum yaşamında çok da uzun sayılamayacak bir süreç içinde Türk Halk Edebiyatına adlarını yazdıran sırasıyla Palabıyık Mustafa, Aşık Yusuf, Aşık Kul Sabri, (Aşık Garip Ali) Aşık Ali İzzet´i ve Aşık Hasan Devrani gibi ozanlar hep bu köyden yetişen değerlerdir. Bütün onlar hayatta yoklar ama yazdıkları eserlerle edebiyat tarihimizdeki yerlerini alarak ölümsüzleşmişlerdir. Dün olduğu gibi, günümüzde de gerek serbest tarzda çağdaş şiir yazan, gerekse geleneksel halk şiiri tarzında (amatörce de olsa) uyaklı, kafiyeli şiirler yazan çok sayıda kişilerimiz bulunmaktadır.

Ayrıca kendine özgü sesi ve yorumlarıyla Türk Halk Müziği repertuvarlarına çok sayıda eserler kazandıran „Emleğin Sesi“ büyük Türkü Ustası İzzet Savaş´da yine bu köyün yetiştirdiği yeri zor doldurulacak değerlerden biridir.

Kültür

Alevi köyüdür. Alevilerin 1960'lı yılların başından beridir yaptığı gibi bu köyün mensupları da yoğun olarak Ankara başta olmak üzere büyük şehirlere göçmüştür. Köyün en bilinen yemeği Herle'dir. Bu köyde yaşayanların takma adı Herleci'dir. Köy mensupları mücadeleci kişilikleriyle tanınırlar.

Coğrafya

Sivas iline 123 km, Şarkışla ilçesine 23 km uzaklıktadır.

Ekonomi

Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.

Muhtarlık

Yerleşim yerinin köy tüzel kişiliği alması ile birlikte köyün tüzel kişiliğini temsil etmesi için köy muhtarlık seçimleri de yapılmaktadır. 2014 - Hasan Savaş

Altyapı Bilgileri

Köyde, ilköğretim okulu yoktur fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. Ptt şubesi yoktur ancak ptt acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

Köy Çevresi

Çanahcı, Averen, Gürlevik, Körpınar, Hapan Yarısı, Killik Yolu, Değirmen Önü, Lalekli, Çatal, Kepez, Kayaların Kehi, Sögütler, Yazı, Gediğin Ardı, Yanık Ağıl, Tom Gölü, Eski Ağıl, Samanlık Belanı, Fısın, Göcon Dere, Karataş,Tavşan Tepe, Tokmağın Kehi, Gümüspınar, Harhın Altı, Sorhunlu, Kösireli, Kuş Tepesi, Girigin Gözesi, Senemin Sıhı, Musanın Kaçağı, Ayının Ini, Şekerören, Dağ Tarla, Irızôn Dere, Ilıman, Kuş Kayası, Ganahlı, Çanakpınarı, Küçükyazı, Kamişli, Duztaşı, Karaslıdere, Çetindere, Ortaburun, Büyükgüney, Küçükgüney, Uçuk, Güngörmez, Cellongözesi, Tosunderesi, Göimamındere, Kanlıarmudun bayırı

Kabileler

Emlek Hüyük Köyü’nün kuruluş tarihi 1710’lu yıllara dayanmaktadır. Anadolu’nun çeşitli bölgelerinden gelip buraları yurt edinen aileler önce Emlek Hüyük Köyü’nün Çanakçı mevkiinde bulunan “Ayının ini” denilen yerde bir müddet konakladıktan sonra köyün şimdiki bulunduğu yere gelirler. İbo’n Pınarı’nın olduğu gözenin yanına barınaklar kurup burasını yurt edinmeye karar verirler. Anlatılanlar ışığında köye ilk gelen ailelerin; (Yusuf Demirkol – Hidir Vural – Hamza Özkapıcı’nın anlattıklarına göre) Ömer Efendi (Emin) şekirgil, Mahmut Efendi (Eskıya) Fideygil

Suriye’den gelen Abdulfettahoğlu, Malatya / Kabak Çevliğinden gelen Kiciğil, Tokat’tan gelen Kadirgil, Tokat’tan gelen Tasimgil, (Nereden geldiklerini tesbit edemediğimiz) / Cifeniz’den gelen Kinikgil, Zara / Şerefiye’den gelen Haydarlı takımı, Malatya / Bozdere’den gelen Hahogil, ( Ali Tamkan, Riza Coşkun, Göçlerin Süleyman Essiz) Zara / Çukurlu’dan gelen Ahioğlu, Yozgat’tan gelen Hindigil, Malatya’dan gelen / Bükaligil, Malatya’dan gelen / Gocaal, Malatya’dan gelen / Sadogil, Malatya’dan gelen / İbiligil, Erzincan / Tercan’dan gelen Toy Riza, Zara’nın / Papah’dan gelen Katipgil, Zara’nın / Cimiltili’den gelen Cimiltiligil, Zara’dan gelen / Milazimgil, Kürtmehmetgil, Bostangil, Bicangil Zara’nin / Eymir’den gelen Kıllı Yusufgil, (Gıllısgil) Zara’nin / Eymir’den gelen Portogil, oldugu söylenmektedir.

Daha sonra çeşitli sülaleler gelmeye devam etmiş Emlek Hüyük Köyü’ne. 1700’lü yıllardan günümüze köye gelen veya köyde türeyen sülale isimlerini söyle sıralayabiliriz. Fettahgil, Haydargil, Cülağal, Gazaâl, Gillisgil, Alâgal, Gırıkgil, Delioğlangil, Hasançavusgil, Iramadangil, Eymirlgil, Etlikgil, Höcükgil, Gargargil, şekerogil, Cenneygil, Teslimagal, Doktorgil, Kelhalilgil, Tatıkgil, Sileygil, Vahidagal, Abbasçavusgil, Hamuağal, Kelahmetgil, Musağal, Ellogil, Cellogil, Abdalgil, Milazimgil, Gücükahmetgil, Hindigil, Portogil, Apikgil, Aşşeligil, Muratgil, Hasanâal, Kinikgil, Micigil, Kürtmehmetgil, Ektigil, Delibişgil, Keklikgil, Gocagal, Bukaligil, Kormamgil, Abizergil, İbilgil, Civikgil, Körhasangil, Hanogil, Gabilosgil, Köraligil, Selveranagil, Hoşogil, İşbişagal, Gırhalilgil, Göşlergil, Çüklükgil, Furongil, Kezimgil, Şamiligil, Bicangil, Bostangil, Besseygil, Gobelgil, Viyvikgil, Tinnikgil, Ekmekyemezgil, Hasanhüseyingil, Çürükhasangil, Temamınoglugil, Çorluosmangil, Çerkeseyngil, Keyvenigil, Borangil, Tasimgil, İçasigil. (Sülale isimlerini mümkün olduğunca söylendiği şekliyle yazmaya çalıştık.)

Kaynak: Beserek Dergisi - Emlek Hüyüklüler Sosyal Dayanışma ve Kültür Derneği